Stel je voor
Stel je voor, je wordt wakker
Je hoort Duitsers schreeuwen
Je staat daar in je kamer
Voor je gevoel duurt het wel eeuwen
Je wordt heel bang, je weet niet wat er gebeurt
Je ouders pakken een koffer
En je wordt de deur uit gesleurd
Stel je voor,
Je zit daar in een trein
Het is heel krap
Je voelt bij jezelf en anderen het verdriet en de pijn
Je loopt de trein uit
Je kijkt naar voor
Wat is dat nou?
Kamp Westerbork?
Stel je voor,
Je naam wordt genoemd, die van je ouders niet
Je snapt het niet
Zoveel verdriet
Je neemt afscheid
Je weet niet waar je bent
En ook de verschrikkelijke eindbestemming is je onbekend
Je kan het je bijna niet voorstellen
Maar toch is het gebeurd
Vandaag herdenken we de mensen om wie er nu wordt getreurd
Amélie Mahoney
Oorlogsgedachten
Soms heb je angst, soms heb je moed
Of je bent fout of je bent goed
De Tweede Wereldoorlog, een vreselijke tijd
Veel mensen en kinderen stierven op veel te jonge leeftijd
De Nazi’s hadden het vooral gemunt op de Joden
Wat leidde tot miljoenen doden
Ondergedoken
In kampen
Als slaven gebruikt
Hoe zouden die mensen zich voelen
We willen allemaal wel dat we de tijd terug kunnen spoelen
Om Hitler te kunnen stoppen
Eén van zijn slachtoffers was Anne Frank
Zij schreef een dagboek
Genaamd Het Achterhuis
Door onder te duiken werd dat tijdelijk haar thuis
Aan het einde kwam ook nog de Hongerwinter
Van 1944 tot 1945
Vreselijke honger en kou
In mei 1945 won goed het van fout
NSB’ers weggejaagd
Zich nog vertonen was te riskant
Het waren eigenlijk Nazi-spionnen
Maar toch had Nederland gewonnen
We hebben helaas veel mensen verloren
We zullen de Tweede Wereldoorlog nooit vergeten, dat is gezworen.
Evi Pleiter en Marie Kastelein