Eeuwig

De stilte van de duisternis
De stilte van alleen zijn
De stilte van nooit naar buiten
De stilte van angst
Het geluid van vliegtuigen
Het geluid van bommen
Het geluid van het gevecht
Zal het ooit stoppen?
Of zou het eeuwig doorgaan?

Anne Stehouwer Groep 8 1eMontessorischool de Wielewaal


Licht

4 en 5 mei zijn dagen die zullen worden herinnerd
4 en 5 mei worden de getroffenen herdacht die in oorlogen
Zijn gevallen naar de dieptes van de dood
Zoveel wijsheid, kennis en ervaringen zijn daar gesneuveld
Als wij deze gevallenen herdenken, lichten de zielen
Van de verloren mensen op
4 en 5 mei zijn altijd bij ons

Ruben Lijbers Groep 8 1eMontessorischool de Wielewaal


Zou ik ooit nog …

Zou ik ooit nog naar buiten gaan?
Zou ik ooit nog mijn zusje en broertje zien?
Zou ik ooit nog naar school gaan?
Zou ik ooit nog chocolade eten?
Zou ik ooit nog naar de bioscoop kunnen?
Zou ik ooit nog boodschappen doen?
Zou ik ooit nog kunnen spelen? Zou ik ooit nog kunnen huilen?
Zou ik ooit nog vrolijk kunnen zijn?
Zou ik ooit nog kunnen schreeuwen?
Zou ik ooit nog in de spiegel durven kijken?
Zou ik ooit nog iemand kunnen vertrouwen?
Zou ik ooit nog ……………………… .
Zou ik dit ooit nog kunnen vertellen?

Tamara de Haas (voordracht), gedicht van Saraï Nijenbandring de Boer en Joe Eshuis


Stilte in je hart

Alle mensen die ons moesten verlaten
Dierbaren maar ook vreemden
In alle straten
Was er leegte
Leegte in je hart
Toen ging de oorlog van start

Alles anders
Alles weg
Alles moesten we verdragen
En nooit
Nooit mochten we klagen

Toen kwam de stilte.
Alles was voorbij
Allemaal weer blij;
Op 5 mei,
Maar toch bleef die koude stilte
Stilte in je hart

Lauren Weinberg 1steMontessorischool, groep 8

Gedichten van leerlingen van groep 7 en 8 van de 1e Montessorischool De Wielewaal. Voorgedragen op 4 mei 2011 tijdens de Dodenherdenking bij het monument op de Apollolaan.


Gedicht Rachel van ’t Hull, 9 jaar

Oorlog

Het is oorlog’, zei dat ene tienjarige joch
Bommen en granaten vliegen door de straten
Joden zijn bang
De Duitsers houden hun in bedwang
Die arme joden in dat kamp
Het is een regelrechte ramp
Er zijn veel mensen die Hitler steunen
En geven soms flinke dreunen
Ze schieten met hun mitrailleuren
Dan zitten de joden even te treuren
Maar toch gaan ze door
Maar Hitler stoppen, nee hoor
Maar toch blijven de mensen strijden
Om de joden te bevrijden


Vrede

Het is hun nu eindelijk gelukt
Het kamp is uit elkaar gerukt
De joden zijn eindelijk bevrijd
Maar we zijn toch heel veel mensen kwijt
Mensen die dapper streden
Die hun hele leven maar 1 ding deden
Door hun sterke inzet
Is heel Europa gered
Dat ene joch, inmiddels vijftien,
Zei: ‘Ik zal dit altijd weer herzien

Jack Dahan, 10 jaar


De oma van mijn moeder

Je bent verraden, door wie weet ik niet
misschien was het Jan, misschien was het Piet.
Je kindje liet je achter, op een boot
en niemand wist dat zij was jood(s)..
Jouw kindje is nu ouder dan jij ooit bent geweest
dat is nu mijn oma,van wie ik hou het meest
Mijn mama heeft je ogen en ik je mond
zo is de cirkel weer een klein beetje rond.
Jij werd gedood in Sobibor, zo’n verschrikkelijk verhaal.
Ondanks dat zijn wij er gelukkig allemaal.
Ik denk aan jou, zonder jou was ik er niet geweest
Hester en Louis: ik denk aan jullie vandaag het allermeest.

Gedicht Annephine Cahn, 11jaar (voorgedragen door Lola Storm


Vrede

Vrede is de moeite waard
om voor te vechten
maar dan wel zonder geweld
Vrede
Vrede is
rust in jezelf
rust met je medemens
dat is mijn grootste wens
Vrede
Vrede
is een wereld zonder
Vijanden
Vrede
Ik wens vrede op de wereld
Geen oorlog
Geen angst
Geen honger
Geen verdriet
omdat vrede op de aarde ons van alles biedt.


Gedicht Jack Dahan, 12 jaar

Zij aan zij

Waarom die oorlog, waarom die strijd?
Zovelen raakten hun geliefden kwijt
Zoveel verdriet, zoveel tranen
Door al die slechte mensen die kwamen
Zoveel honger, tè veel pijn
Door de oorlog voelden velen zich klein
Samen vechten, samen leed
En heel lang niemand die iets deed
Joden werd de mond gesnoerd
Zij werden met treinen weggevoerd
Maar enkelen zijn teruggekomen -de rest niet
Zij moesten verder met zoveel verdriet
Het einde van de oorlog is wel gekomen
En mensen durfden weer te beginnen met dromen
Bouwen aan een nieuw bestaan
Maar voor velen is de oorlog nooit meer weggegaan
Zelfs niet nu, zoveel jaren daarna
Dat is waarom ik hier nù sta
Om te vertellen,over dat verschrikkelijke verhaal
En gedenken wij allemaal
In vrijheid staan wij vanavond zij aan zij
In gedachten zijn zij er altijd bij.


Gedicht Isa Blitz, 12 jaar

Gedachtenis

Je kent wel van die momenten,
dat je denkt dat de hele wereld instort,
dat alles wat je in je leven verzamelt hebt,
is opgelost.

Allen die herinneringen die blijven,
gaan voor eeuwig met je mee,
dat is de gedachtenis,
die draag je bij je,
die neem je mee.

Herinneringen zijn net als films van vroeger,
beelden flitsen aan je voorbij,
een assortiment van leuke, verdrietige, en moedige,
en die ene maakt je blij.

Ook in oorlogen,
in regen en zonneschijn draag ze je bij je,
dat is een troost,
hoef je niet alleen te zijn.

Herinneringen moet je koesteren,
vasthouden,
niet vergeten,
dan krijg je spijt,
dat je niets meer weet uit het verleden.

En als je zachtjes huilt,
Ben je blij dat er iemand naast je staat,
je herinnering.

We kunnen namelijk allen maar denken,
aan de momenten,
die we van degene van wie we houden
hebben ingeprent.

Zo leven we voort,
ons vast klampend aan de gevoelen en gedachtenis,
en overleven we,
leven we,
in de wereld

Gedicht Jona Wolff

Nu is het stil,
Toen niet.

Nu luisteren we naar elkaar,
Toen niet.

Nu is het vrede,
Toen niet.

Nu heeft iedereen te eten,
Toen niet.

Nu zijn Nederlandse kinderen het gelukkigste van de hele wereld,
Toen niet.

Gedicht Soesja van der Hilst

WAAROM WERD HET OORLOG?

Omdat 1 man de joden niet mocht?
Omdat 1 natie teveel macht zocht?
Omdat 1 wereld niet hard genoeg vocht?

WAAROM IS ER OORLOG?

Omdat we niet leren van het verleden?
Omdat we niet genoeg met elkaar delen?
Omdat we straks als robots met elkaar spelen?

DAAROM WIL IK GEEN OORLOG!

Hand in hand, met elkaar, zou iedereen moeten willen.
Het leven, de natuur, moet je niet willen verspillen.
Maar als het toch komt, dan ga ik heel HARD GILLEN!

Gedicht Josefien van Duijn en Merel Luijpen

Bommen vallen geweren knallen
Mensen liggen dood op straat
Het is verschrikkelijk hoe deze oorlog gaat
Laat het stoppen, nu meteen
Het is niet leuk, het is gemeen
Ik mag niet zeggen wat ik wil
Want dan word ik opgepakt
Vermoord of in de cel gesmakt
Maar als de oorlog over is gegaan
Kan iedereen weer veilig op straat staan.

Gedicht Misha Oberski

Voor mij betekent oorlog vier dingen: dood,honger, onderduiken en vechten
Vechten om de Duitsers weg te krijgen
Ik heb respect voor alle mensen die de oorlog niet overleefd hebben
Door te vechten of door onder te duiken.
Door mensen te laten onderduiken en het daardoor niet overleefd hebben
Of gestorven zijn aan de vreselijke honger tijdens de hongerwinter
Ik heb respect voor alle mensen die het wel overleefd hebben
En daarna niemand meer hadden
Alleen waren
Vreselijke herinneringen hebben die nooit meer weg gaan
Waardoor hun leven bepaald is

Gedicht van Bente Kox

In de oorlog

In de oorlog waren mensen bang dat hun huis werd gebombardeerd.
Nu ben ik bang voor spinnen.

In de oorlog waren mensen boos omdat Hitler aan de macht was.
Nu ben ik boos als ik een onvoldoende krijg.

In de oorlog waren mensen verdrietig als hun joodse buren werden afgevoerd.
Nu ben ik verdrietig als mijn hamster dood gaat.

In de oorlog waren mensen ongerust dat er geen eten meer was.
Nu ben ik ongerust als ik iets niet af krijg.

In de oorlog huilden mensen als hun vader werd opgepakt.
Nu huil ik als ik val.

Vroeger was iedereen blij toen de oorlog was afgelopen.
Nu ben ik nog steeds blij.

Gedicht van Anna van Ruijssevelt

Ik zit op mijn kamer samen met mijn zusje.
Ik kijk in haar ogen.
Ik probeer te bedenken, wat zal zij voelen?
Ik zie een traan, een traan van angst en verdriet.
Ik kijk uit het raam.
Ik hoor sirenes en knallen, maar het enige wat ik zie zijn flitsen.
Waarom? vraag ik me af.

Ik zit in de schuilkelder samen met mijn zusje.
Ik hou haar hand vast.
Ik voel dat ze het eng vindt.
Ik probeer haar te troosten, maar ik weet: het zal niet helpen.
Ik fluister in haar oor: je hoeft niet bang te zijn
Ik dwaal weer af naar mijn gedachten
Waarom? vraag ik me af

Gedicht van Anais

4 mei gedicht
“vrijheid geef je door”

Wij
Wij zijn vrij
Want de 2de wereldoorlog is voorbij

Wij kunnen kiezen, stemmen, zijn wie we willen zijn
Maar ooit kon dat niet
Toen ons land bezet was
En dat geeft nog steeds veel verdriet

Wij zijn gelijk
We koesteren dat, want dat is erg belangrijk
We vieren dat veel mensen niet meer in angst hoeven te leven
Toch is voor sommigen de angst gebleven

Wij herdenken mensen die zijn gesneuveld
In een kamp of op het slagveld
Mensen dik, dun, groot en klein
Mensen, die eigenlijk net als jij en ik zijn

Vrij
Dat zijn wij
Vrijheid

Gedicht van Emma en Marijke

Oorlog, het was een verschrikkelijke tijd
Mensen vluchten, mensen gaan
Mensen wilden vrijheid
Het is niet lachen, maar een traan.

Leed en verdriet
Dood en bloed
Iedereen die het ziet
Dat is niet goed.

De Duitsers wisten iedereen te grijpen
Bange joden, bange mensen
Het is moeilijk te begrijpen
Dit is niemand toe te wensen.

We werden bevrijd
Het was een groot feest
Sommige waren alles kwijt
De oorlog was een beest

Eigen gedichten van leerlingen van de 1e Montessorischool ‘De Wielewaal’, voorgedragen op 4 mei 2017 bij de dodenherdenking op de Apollolaan bij de Beethovenstraat.

Gedicht van Norah Kuijper
1e Montessorischool De Wielewaal Groep 8
geboren: 31-01-2005

Oorlog

Eigenlijk moet oorlog niet bestaan.
Het is toch vreselijk dat mensen elkaar pijn doen en elkaar uitschelden.
Dat vind ik belachelijk.
Waarom is er geen echte vrede in de wereld?
Waarom kunnen sommige mensen elkaar niet respecteren zoals ze zijn. Mensen die normaal zijn en die opeens moeten vluchten omdat ze bijvoorbeeld een ander geloof hebben.
Dat vind ik belachelijk.

Gedicht van Sophie Tilman
1e Montessorischool De Wielewaal Groep 8
geboren: 06-06-2005

Oorlog

Oorlog en geweld zijn misschien wel de
ergste dingen die er bestaan
maar toch is het goed om er altijd
aan te blijven denken
want los van alle narigheid en ellende
zie je ook hoe ook hoe belangrijk het is om
elkaar te steunen in moeilijke tijden
en daarom zijn wij hier dus samen gekomen,
om elkaar te steunen en alle slachtoffers
van de Tweede Wereldoorlog en alle andere
oorlogen te herdenken en laten wij hopen
dat er nooit een nieuwe oorlog zal komen
en dat de landen waar nu oorlog is bevrijd zullen
worden.
En het belangrijkste is om er in ieder geval
nooit zelf eentje te voeren.

Gedicht van Tim Luijpen
1e Montessorischool De Wielewaal Groep 8
geboren: 23-07-2005

In de oorlog was alles anders
Mensen werden opgepakt voor geen enkele reden.
Bommenwerpers gooiden straten plat.
De kogels vlogen overal.
Niemand kon slapen van angst voor zijn leven.
En de oorlog duurde niet even.
Maar 5 jaar lang was overal angst.
Je moet er niet aan denken dat nog eens gebeuren kan.